constringens
Latin
Etymology
Present participle of cōnstringō.
Participle
cōnstringēns m or f or n (genitive cōnstringentis); third declension
- binding
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cōnstringēns | cōnstringēns | cōnstringentēs | cōnstringentia | |
Genitive | cōnstringentis | cōnstringentis | cōnstringentium | cōnstringentium | |
Dative | cōnstringentī | cōnstringentī | cōnstringentibus | cōnstringentibus | |
Accusative | cōnstringentem | cōnstringēns | cōnstringentēs, cōnstringentīs | cōnstringentia | |
Ablative | cōnstringente, cōnstringentī1 | cōnstringente, cōnstringentī1 | cōnstringentibus | cōnstringentibus | |
Vocative | cōnstringēns | cōnstringēns | cōnstringentēs | cōnstringentia |
1When used purely as an adjective.