consolamen
Latin
Etymology
From cōnsōlor (“I console”) + -men (noun-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.soːˈlaː.men/, [kõːs̠oːˈɫ̪äːmɛn]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kon.soˈla.men/, [konsoˈläːmen]
Noun
cōnsōlāmen n (genitive cōnsōlāminis); third declension
- consolation
Declension
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōnsōlāmen | cōnsōlāmina |
Genitive | cōnsōlāminis | cōnsōlāminum |
Dative | cōnsōlāminī | cōnsōlāminibus |
Accusative | cōnsōlāmen | cōnsōlāmina |
Ablative | cōnsōlāmine | cōnsōlāminibus |
Vocative | cōnsōlāmen | cōnsōlāmina |
References
- “consolamen”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consolamen in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- consolamen in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016