conquiescens
Latin
Etymology
Present participle of conquiēscō.
Participle
conquiēscēns m, f, n (genitive conquiēscentis); third declension
- resting
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | conquiēscēns | conquiēscēns | conquiēscentēs | conquiēscentia | |
Genitive | conquiēscentis | conquiēscentis | conquiēscentium | conquiēscentium | |
Dative | conquiēscentī | conquiēscentī | conquiēscentibus | conquiēscentibus | |
Accusative | conquiēscentem | conquiēscēns | conquiēscentēs, conquiēscentīs | conquiēscentia | |
Ablative | conquiēscente, conquiēscentī1 | conquiēscente, conquiēscentī1 | conquiēscentibus | conquiēscentibus | |
Vocative | conquiēscēns | conquiēscēns | conquiēscentēs | conquiēscentia |
1When used purely as an adjective.