condocens
Latin
Etymology
Present participle of condoceō
Participle
condocēns m or f or n (genitive condocentis); third declension
- instructing
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | condocēns | condocēns | condocentēs | condocentia | |
Genitive | condocentis | condocentis | condocentium | condocentium | |
Dative | condocentī | condocentī | condocentibus | condocentibus | |
Accusative | condocentem | condocēns | condocentēs, condocentīs | condocentia | |
Ablative | condocente, condocentī1 | condocente, condocentī1 | condocentibus | condocentibus | |
Vocative | condocēns | condocēns | condocentēs | condocentia |
1When used purely as an adjective.