concitatio
Latin
Etymology
From concitō + -tiō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.kiˈtaː.ti.oː/, [kɔŋkɪˈt̪äːt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kon.t͡ʃiˈtat.t͡si.o/, [kon̠ʲt͡ʃiˈt̪ät̪ː͡s̪io]
Noun
concitātiō f (genitive concitātiōnis); third declension
- hastening
- stimulation
- impetuosity
- disturbance, tumult
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | concitātiō | concitātiōnēs |
Genitive | concitātiōnis | concitātiōnum |
Dative | concitātiōnī | concitātiōnibus |
Accusative | concitātiōnem | concitātiōnēs |
Ablative | concitātiōne | concitātiōnibus |
Vocative | concitātiō | concitātiōnēs |
Descendants
- Italian: concitazione
- Portuguese: concitação
- Spanish: concitación
References
- “concitatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “concitatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- concitatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- popular agitation: iactatio, concitatio popularis
- popular agitation: iactatio, concitatio popularis