concertatio
Latin
Etymology
From concertō + -tiō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.kerˈtaː.ti.oː/, [kɔŋkɛrˈt̪äːt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kon.t͡ʃerˈtat.t͡si.o/, [kon̠ʲt͡ʃerˈt̪ät̪ː͡s̪io]
Noun
concertātiō f (genitive concertātiōnis); third declension
- controversy, dispute
- wrangling
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | concertātiō | concertātiōnēs |
Genitive | concertātiōnis | concertātiōnum |
Dative | concertātiōnī | concertātiōnibus |
Accusative | concertātiōnem | concertātiōnēs |
Ablative | concertātiōne | concertātiōnibus |
Vocative | concertātiō | concertātiōnēs |
References
- “concertatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “concertatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- concertatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- an altercation, debate: verborum concertatio
- an altercation, debate: verborum concertatio
- concertatio in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016