circumspicientia
Latin
Etymology
From circumspiciēns + -ia.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kir.kum.spi.kiˈen.ti.a/, [kɪr.kũː.spɪ.kɪˈɛn.ti.a]
Noun
circumspicientia f (genitive circumspicientiae); first declension
- consideration, deliberation
Inflection
First declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | circumspicientia | circumspicientiae |
Genitive | circumspicientiae | circumspicientiārum |
Dative | circumspicientiae | circumspicientiīs |
Accusative | circumspicientiam | circumspicientiās |
Ablative | circumspicientiā | circumspicientiīs |
Vocative | circumspicientia | circumspicientiae |
Participle
circumspicientia
- nominative neuter plural of circumspiciens
- accusative neuter plural of circumspiciens
- vocative neuter plural of circumspiciens
References
- circumspicientia in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumspicientia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette