circino
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkir.ki.noː/, [ˈkɪr.kɪ.noː]
Etymology 1
From circinus (“pair of compasses”) + -ō.
Verb
circinō (present infinitive circināre, perfect active circināvī, supine circinātum); first conjugation
- I round, make round.
- (poetic) I fly through in a circular path.
Inflection
Conjugation of circino (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circinō | circinās | circinat | circināmus | circinātis | circinant |
imperfect | circinābam | circinābās | circinābat | circinābāmus | circinābātis | circinābant | |
future | circinābō | circinābis | circinābit | circinābimus | circinābitis | circinābunt | |
perfect | circināvī | circināvistī | circināvit | circināvimus | circināvistis | circināvērunt, circināvēre | |
pluperfect | circināveram | circināverās | circināverat | circināverāmus | circināverātis | circināverant | |
future perfect | circināverō | circināveris | circināverit | circināverimus | circināveritis | circināverint | |
passive | present | circinor | circināris, circināre | circinātur | circināmur | circināminī | circinantur |
imperfect | circinābar | circinābāris, circinābāre | circinābātur | circinābāmur | circinābāminī | circinābantur | |
future | circinābor | circināberis, circinābere | circinābitur | circinābimur | circinābiminī | circinābuntur | |
perfect | circinātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | circinātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | circinātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | circinem | circinēs | circinet | circinēmus | circinētis | circinent |
imperfect | circinārem | circinārēs | circināret | circinārēmus | circinārētis | circinārent | |
perfect | circināverim | circināverīs | circināverit | circināverimus | circināveritis | circināverint | |
pluperfect | circināvissem | circināvissēs | circināvisset | circināvissēmus | circināvissētis | circināvissent | |
passive | present | circiner | circinēris, circinēre | circinētur | circinēmur | circinēminī | circinentur |
imperfect | circinārer | circinārēris, circinārēre | circinārētur | circinārēmur | circinārēminī | circinārentur | |
perfect | circinātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | circinātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | circinā | — | — | circināte | — |
future | — | circinātō | circinātō | — | circinātōte | circinantō | |
passive | present | — | circināre | — | — | circināminī | — |
future | — | circinātor | circinātor | — | — | circinantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | circināre | circināvisse | circinātūrus esse | circinārī | circinātus esse | circinātum īrī | |
participles | circināns | — | circinātūrus | — | circinātus | circinandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
circināre | circinandī | circinandō | circinandum | circinātum | circinātū |
Descendants
- Catalan: cercenar
- Friulian: cercenâ
- Portuguese: cercear
- Spanish: cercenar
Noun
circinō
- dative singular of circinus
- ablative singular of circinus
References
- circino in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circino in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- circino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette