chiupușor
Romanian
Etymology
From chiup + -ușor.
Noun
chiupușor n (plural chiupușoare)
- Diminutive of chiup
Declension
Declension of chiupușor
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) chiupușor | chiupușorul | (niște) chiupușoare | chiupușoarele |
genitive/dative | (unui) chiupușor | chiupușorului | (unor) chiupușoare | chiupușoarelor |
vocative | chiupușorule | chiupușoarelor |
References
- chiupușor in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN