charkać

charkać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *xъrkati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈxar.kat͡ɕ/
• Rhymes: -arkat͡ɕ
• Syllabification: char‧kać

Verb

charkać impf (perfective charknąć)

1. (intransitive, colloquial) to grunt, to hawk, to cough up

   Synonym: charczeć

2. (intransitive, Upper Silesia) to spit

   Synonym: pluć

Conjugation

Conjugation of charkać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		charkać
present tense	1st	charkam			charkamy
	2nd	charkasz			charkacie
	3rd	charka			charkają
	impersonal	charka się
past tense	1st	charkałem	charkałam		charkaliśmy	charkałyśmy
	2nd	charkałeś	charkałaś		charkaliście	charkałyście
	3rd	charkał	charkała	charkało	charkali	charkały
	impersonal	charkano
future tense	1st	będę charkał, będę charkać	będę charkała, będę charkać		będziemy charkali, będziemy charkać	będziemy charkały, będziemy charkać
	2nd	będziesz charkał, będziesz charkać	będziesz charkała, będziesz charkać		będziecie charkali, będziecie charkać	będziecie charkały, będziecie charkać
	3rd	będzie charkał, będzie charkać	będzie charkała, będzie charkać	będzie charkało, będzie charkać	będą charkali, będą charkać	będą charkały, będą charkać
	impersonal	będzie charkać się
conditional	1st	charkałbym	charkałabym		charkalibyśmy	charkałybyśmy
	2nd	charkałbyś	charkałabyś		charkalibyście	charkałybyście
	3rd	charkałby	charkałaby	charkałoby	charkaliby	charkałyby
	impersonal	charkano by
imperative	1st	niech charkam			charkajmy
	2nd	charkaj			charkajcie
	3rd	niech charka			niech charkają
active adjectival participle		charkający	charkająca	charkające	charkający	charkające
contemporary adverbial participle		charkając
verbal noun		charkanie

Derived terms

adjective

• charkliwy

 

Further reading

• charkać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• charkać in Polish dictionaries at PWN