cauponarius
Latin
Etymology
caupona (“inn”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kau̯.poːˈnaː.ri.us/, [kau̯.poːˈnaː.ri.ʊs]
Noun
caupōnārius m (genitive caupōnāriī or caupōnārī); second declension
- shopkeeper
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | caupōnārius | caupōnāriī |
Genitive | caupōnāriī caupōnārī1 | caupōnāriōrum |
Dative | caupōnāriō | caupōnāriīs |
Accusative | caupōnārium | caupōnāriōs |
Ablative | caupōnāriō | caupōnāriīs |
Vocative | caupōnārie | caupōnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- cauponarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cauponarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette