categoriseren
Dutch
Etymology
Borrowed from French catégoriser.
Pronunciation
- IPA(key): /kɑtəɣoːriˈzeːrə(n)/
Audio (file)
Verb
categoriseren
- (transitive) to categorize/categorise
Inflection
| Inflection of categoriseren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | categoriseren | |||
| past singular | categoriseerde | |||
| past participle | gecategoriseerd | |||
| infinitive | categoriseren | |||
| gerund | categoriseren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | categoriseer | categoriseerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | categoriseert | categoriseerde | ||
| 2nd person sing. (u) | categoriseert | categoriseerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | categoriseert | categoriseerde | ||
| 3rd person singular | categoriseert | categoriseerde | ||
| plural | categoriseren | categoriseerden | ||
| subjunctive sing.1 | categorisere | categoriseerde | ||
| subjunctive plur.1 | categoriseren | categoriseerden | ||
| imperative sing. | categoriseer | |||
| imperative plur.1 | categoriseert | |||
| participles | categoriserend | gecategoriseerd | ||
| 1) Archaic. | ||||