cardáil

cardáil

Irish

Etymology

From carda (“card (hand-held tool for preparing materials for spinning”) +‎ -áil.

Pronunciation

• (Munster) IPA^(key): /kɑːɾˠˈd̪ˠɑːlʲ/
• (Connacht) IPA^(key): /ˈkɑːɾˠd̪ˠɑːlʲ/
• (Ulster) IPA^(key): /ˈkaːɾˠd̪ˠælʲ/

Verb

cardáil (present analytic cardálann, future analytic cardálfaidh, verbal noun cardáil, past participle cardáilte)

1. to card (use carding device)

Conjugation

First Conjugation (B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	cardálaim	cardálann tú; cardálair†	cardálann sé, sí	cardálaimid	cardálann sibh	cardálann siad; cardálaid†	a chardálann; a chardálas / a gcardálann*; a gcardálas*	cardáiltear
	past	chardáil mé; chardálas	chardáil tú; chardálais	chardáil sé, sí	chardálamar; chardáil muid	chardáil sibh; chardálabhair	chardáil siad; chardáladar	a chardáil / ar chardáil*	cardáladh
	past habitual	chardálainn / gcardálainn‡‡	chardáilteá / gcardáilteᇇ	chardáladh sé, sí / gcardáladh sé, s퇇	chardálaimis; chardáladh muid / gcardálaimis‡‡; gcardáladh muid‡‡	chardáladh sibh / gcardáladh sibh‡‡	chardálaidís; chardáladh siad / gcardálaidís‡‡; gcardáladh siad‡‡	a chardáladh / a gcardáladh*	chardáiltí / gcardáilt퇇
	future	cardálfaidh mé; cardálfad	cardálfaidh tú; cardálfair†	cardálfaidh sé, sí	cardálfaimid; cardálfaidh muid	cardálfaidh sibh	cardálfaidh siad; cardálfaid†	a chardálfaidh; a chardálfas / a gcardálfaidh*; a gcardálfas*	cardálfar
conditional		chardálfainn / gcardálfainn‡‡	chardálfá / gcardálfᇇ	chardálfadh sé, sí / gcardálfadh sé, s퇇	chardálfaimis; chardálfadh muid / gcardálfaimis‡‡; gcardálfadh muid‡‡	chardálfadh sibh / gcardálfadh sibh‡‡	chardálfaidís; chardálfadh siad / gcardálfaidís‡‡; gcardálfadh siad‡‡	a chardálfadh / a gcardálfadh*	chardálfaí / gcardálfa퇇
subjunctive	present	go gcardála mé; go gcardálad†	go gcardála tú; go gcardálair†	go gcardála sé, sí	go gcardálaimid; go gcardála muid	go gcardála sibh	go gcardála siad; go gcardálaid†	—	go gcardáiltear
	past	dá gcardálainn	dá gcardáilteá	dá gcardáladh sé, sí	dá gcardálaimis; dá gcardáladh muid	dá gcardáladh sibh	dá gcardálaidís; dá gcardáladh siad	—	dá gcardáiltí
imperative		cardálaim	cardáil	cardáladh sé, sí	cardálaimis	cardálaigí; cardálaidh†	cardálaidís	—	cardáiltear
verbal noun		cardáil
past participle		cardáilte

*Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

cardáil f (genitive singular cardála, nominative plural)

1. verbal noun of cardáil

Declension

Declension of cardáil

Third declension

Bare forms (no plural for this noun): Case Singular Nominative cardáil Vocative a chardáil Genitive cardála Dative cardáil

Forms with the definite article: Case Singular Nominative an chardáil Genitive na cardála Dative leis an gcardáil don chardáil

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
cardáil	chardáil	gcardáil
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• “cardáil” at the Historical Irish Corpus, 1600–1926 of the Royal Irish Academy.
• “cardáil” in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, Irish Texts Society, 1st ed., 1904, by Patrick S. Dinneen, page 118.
• "cardáil" in Foclóir Gaeilge–Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
• Quiggin, E. C. (1906) A Dialect of Donegal, Cambridge University Press, page 33