Caesonius
Latin
Etymology
From Caesō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kae̯ˈsoː.ni.us/, [käe̯ˈs̠oːniʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃeˈso.ni.us/, [t͡ʃeˈs̬ɔːnius]
Proper noun
Caesōnius m sg (genitive Caesōniī or Caesōnī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Gaius Caesonius Macer Rufinianus, a Roman consul
Declension
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Caesōnius |
Genitive | Caesōniī Caesōnī1 |
Dative | Caesōniō |
Accusative | Caesōnium |
Ablative | Caesōniō |
Vocative | Caesōnī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
- Caesōniānus
References
- “Caesonius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Caesonius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette