cacuminatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of cacūminō
Participle
cacūminātus m (feminine cacūmināta, neuter cacūminātum); first/second declension
- pointed
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cacūminātus | cacūmināta | cacūminātum | cacūminātī | cacūminātae | cacūmināta | |
Genitive | cacūminātī | cacūminātae | cacūminātī | cacūminātōrum | cacūminātārum | cacūminātōrum | |
Dative | cacūminātō | cacūminātae | cacūminātō | cacūminātīs | cacūminātīs | cacūminātīs | |
Accusative | cacūminātum | cacūminātam | cacūminātum | cacūminātōs | cacūminātās | cacūmināta | |
Ablative | cacūminātō | cacūminātā | cacūminātō | cacūminātīs | cacūminātīs | cacūminātīs | |
Vocative | cacūmināte | cacūmināta | cacūminātum | cacūminātī | cacūminātae | cacūmināta |