błyskaniec
Polish
Etymology
From błyskanie + -ec. First attested in 1904.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bwɨsˈka.ɲɛt͡s/
- Rhymes: -aɲɛt͡s
- Syllabification: błys‧ka‧niec
Noun
błyskaniec m inan
- (archaic) lightning, lightning bolt (weather phenomenon)
- Synonym: błyskawica
Declension
Declension of błyskaniec
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | błyskaniec | błyskańce |
genitive | błyskańca | błyskańców |
dative | błyskańcowi | błyskańcom |
accusative | błyskaniec | błyskańce |
instrumental | błyskańcem | błyskańcami |
locative | błyskańcu | błyskańcach |
vocative | błyskańcu | błyskańce |
Related terms
adjectives
- błyskawicowy
- błyskawiczny
- błyskotliwy
- błyskotny
- błyskowy
- błyszczący
adverbs
- błyskawicowo
- błyskawicznie
- błyskotliwie
- błyskotnie
- błyszcząco
nouns
- błysk
- błyskawica
- błyskawiczność
- błyskota
- błyskotka
- błyskotliwość
- błyskotność
- błystka
- błyszcz
- błyszczek
- błyszczka
- błyszczyk
verbs
- błyskać impf, błysnąć pf
- błyskotać impf
- błyszczeć impf, zabłyszczeć pf
References
- Stanisław Wyspiański (1904) Legenda II, page 16
- błyskaniec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- błyskaniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- błyskaniec in Polish dictionaries at PWN