błonnik
Polish
Etymology
From błona + -nik. First attested in 1849.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbwɔn.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɔnɲik
- Syllabification: błon‧nik
Noun
błonnik m inan
- fiber, dietary fibre
- bananowy błonnik ― banana fiber
- zwierzęcy błonnik ― animal fiber
- błonnik pokarmowy ― dietary fiber
- zapotrzebowanie na błonnik ― a need for fiber
- otręby z błonnikiem ― bran with fiber
- płatki z błonnikiem ― cereal/oatmeal with fiber
- bogaty/ubogi w błonnik ― rich in fiber
- błonnik ułatwia trawienie ― fiber makes digestion easier
- pokarm wzbogacany błonnikiem ― fiber-enriched food
Declension
Declension of błonnik
| singular | |
|---|---|
| nominative | błonnik |
| genitive | błonnika |
| dative | błonnikowi |
| accusative | błonnik |
| instrumental | błonnikiem |
| locative | błonniku |
| vocative | błonniku |
Derived terms
adjective
- błonnikowy
Related terms
adjectives
- błoniasty
- błonicowy
- błoniczy
- błonkoskrzydły
- błonkotwórczy
- błonkowaty
- błonkowy
- błonotwórczy
- błonowy
nouns
- błona
- błoneczka
- błonica
- błonie
- błonka
- błonkoskrzydłe
- błonkówka
- błonkówki
References
- Adrien de Jussieu (1849) Wykład początków botaniki, page 252
- błonnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- błonnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- błonnik in Polish dictionaries at PWN