błonicowy
Polish
Etymology
From błonica + -owy. First attested in 1860.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bwɔ.ɲiˈt͡sɔ.vɨ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔvɨ
- Syllabification: bło‧ni‧co‧wy
Adjective
błonicowy (not comparable)
- (pathology, relational) diphtherial
- Synonym: błoniczy
- bakterie błonicowe ― diphtherial bacteria
Declension
Declension of błonicowy
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | błonicowy | błonicowe | błonicowa | błonicowi | błonicowe | ||
| genitive | błonicowego | błonicowej | błonicowych | ||||
| dative | błonicowemu | błonicowym | |||||
| accusative | błonicowego | błonicowy | błonicowe | błonicową | błonicowych | błonicowe | |
| instrumental | błonicowym | błonicowymi | |||||
| locative | błonicowej | błonicowych | |||||
Related terms
adjectives
- błoniasty
- błoniczy
- błonkoskrzydły
- błonkotwórczy
- błonkowaty
- błonkowy
- błonnikowy
- błonotwórczy
- błonowy
nouns
- błona
- błoneczka
- błonica
- błonie
- błonka
- błonkoskrzydłe
- błonkówka
- błonkówki
- błonnik
References
- Tygodnik Lekarski, issue R. 4, nr 37, 1860, page 325
- błonicowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- błonicowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- błonicowy in Polish dictionaries at PWN