błocić

Polish

From błoto +‎ -ić.

błocić impf (perfective ubłocić or zabłocić)

(transitive) to muddy, to bemud to get mud on (to cover, bespatter, or befoul with mud)
(reflexive) to muddy oneself, to bemud oneself to get mud on oneself

Conjugation of błocić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		błocić
present tense	1^st	błocę			błocimy
	2^nd	błocisz			błocicie
	3^rd	błoci			błocą
	impersonal	błoci się
past tense	1^st	błociłem	błociłam		błociliśmy	błociłyśmy
	2^nd	błociłeś	błociłaś		błociliście	błociłyście
	3^rd	błocił	błociła	błociło	błocili	błociły
	impersonal	błocono
future tense	1^st	będę błocił, będę błocić	będę błociła, będę błocić		będziemy błocili, będziemy błocić	będziemy błociły, będziemy błocić
	2^nd	będziesz błocił, będziesz błocić	będziesz błociła, będziesz błocić		będziecie błocili, będziecie błocić	będziecie błociły, będziecie błocić
	3^rd	będzie błocił, będzie błocić	będzie błociła, będzie błocić	będzie błociło, będzie błocić	będą błocili, będą błocić	będą błociły, będą błocić
	impersonal	będzie błocić się
conditional	1^st	błociłbym	błociłabym		błocilibyśmy	błociłybyśmy
	2^nd	błociłbyś	błociłabyś		błocilibyście	błociłybyście
	3^rd	błociłby	błociłaby	błociłoby	błociliby	błociłyby
	impersonal	błocono by
imperative	1^st	niech błocę			błoćmy
	2^nd	błoć			błoćcie
	3^rd	niech błoci			niech błocą
active adjectival participle		błocący	błocąca	błocące	błocący	błocące
passive adjectival participle		błocony	błocona	błocone	błoceni	błocone
contemporary adverbial participle		błocąc
verbal noun		błocenie

verbs

adjectives

adverb

nouns