błaźnica
See also: błaźnicą
Polish
Etymology
From błazen + -ica. First attested in 1744.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bwaʑˈɲi.t͡sa/
- Rhymes: -it͡sa
- Syllabification: błaź‧ni‧ca
Noun
błaźnica f
- (dated, derogatory, regional) teenybopper, tween girl
Declension
Declension of błaźnica
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | błaźnica | błaźnice |
| genitive | błaźnicy | błaźnic |
| dative | błaźnicy | błaźnicom |
| accusative | błaźnicę | błaźnice |
| instrumental | błaźnicą | błaźnicami |
| locative | błaźnicy | błaźnicach |
| vocative | błaźnico | błaźnice |
Related terms
adjectives
- błazeński
- błaznowaty
adverb
- błazeńsko
nouns
- błazen
- błazenada
- błazenek
- błazeństwo
- błaznota
- błaźnisko
verbs
- błaznować impf
- błaźnić impf, zbłaźnić pf
References
- Michał Abraham Troc (1744) Nouveau dictionnaire francois, allemand et polonois, page 22
- błaźnica in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- błaźnica in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- błaźnica in Polish dictionaries at PWN