błagalnica
See also: błagalnicą
Polish
Etymology
From błagalny + -ica.
Pronunciation
- IPA(key): /bwa.ɡalˈɲi.t͡sa/
- Rhymes: -it͡sa
- Syllabification: bła‧gal‧ni‧ca
Noun
błagalnica f (masculine błagalnik)
- (archaic) female equivalent of błagalnik (“beggar, pleader, implorer”)
Declension
Declension of błagalnica
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | błagalnica | błagalnice |
| genitive | błagalnicy | błagalnic |
| dative | błagalnicy | błagalnicom |
| accusative | błagalnicę | błagalnice |
| instrumental | błagalnicą | błagalnicami |
| locative | błagalnicy | błagalnicach |
| vocative | błagalnico | błagalnice |
Related terms
adjectives
- błagalny
- nieubłagany
adverbs
- błagająco
- błagalnie
- nieubłaganie
verb
- błagać impf
Further reading
- błagalnica in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- błagalnica in Polish dictionaries at PWN