byrgismaðr
Old Norse
Etymology
From byrgi + maðr.
Noun
byrgismaðr m (genitive byrgismanns, plural byrgismenn)
- a paramour
Declension
Declension of byrgismaðr (strong consonant stem, s-genitive)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | byrgismaðr | byrgismaðrinn | byrgismenn | byrgismenninir |
accusative | byrgismann | byrgismanninn | byrgismenn | byrgismennina |
dative | byrgismanni | byrgismanninum | byrgismǫnnum | byrgismǫnnunum |
genitive | byrgismanns | byrgismannsins | byrgismanna | byrgismannanna |
Coordinate terms
- byrgiskona f
Related terms
- byrgi
- byrgisskapr
- byrgja
References
- byrgismaðr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.