burknąć
Polish
Etymology
From burczeć + -nąć.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbur.knɔɲt͡ɕ/
- Rhymes: -urknɔɲt͡ɕ
- Syllabification: bur‧knąć
Verb
burknąć pf (imperfective burczeć)
- (transitive) to mutter, to grumble, to say something with a bad mood
- Synonyms: see Thesaurus:narzekać
- (transitive, archaic) to rebuke, to scold (someone)
- (transitive) to rumble (about a stomach)
Conjugation
Conjugation of burknąć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | burknąć | |||||
| future tense | 1st | burknę | burkniemy | |||
| 2nd | burkniesz | burkniecie | ||||
| 3rd | burknie | burkną | ||||
| impersonal | burknie się | |||||
| past tense | 1st | burknąłem | burknęłam | burknęliśmy | burknęłyśmy | |
| 2nd | burknąłeś | burknęłaś | burknęliście | burknęłyście | ||
| 3rd | burknął | burknęła | burknęło | burknęli | burknęły | |
| impersonal | burknięto | |||||
| conditional | 1st | burknąłbym | burknęłabym | burknęlibyśmy | burknęłybyśmy | |
| 2nd | burknąłbyś | burknęłabyś | burknęlibyście | burknęłybyście | ||
| 3rd | burknąłby | burknęłaby | burknęłoby | burknęliby | burknęłyby | |
| impersonal | burknięto by | |||||
| imperative | 1st | niech burknę | burknijmy | |||
| 2nd | burknij | burknijcie | ||||
| 3rd | niech burknie | niech burkną | ||||
| anterior adverbial participle | burknąwszy | |||||
| verbal noun | burknięcie | |||||
Related terms
adjective
- burkliwy
adverb
- burkliwie
verb
- burkotać
Further reading
- burknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- burknąć in Polish dictionaries at PWN
Słownik etymologiczny języka polskiego/bura on the Polish Wikisource.Wikisource pl