burczenie
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /burˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
Noun
burczenie n
- verbal noun of burczeć
Declension
declension of burczenie
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | burczenie | burczenia |
genitive | burczenia | burczeń |
dative | burczeniu | burczeniom |
accusative | burczenie | burczenia |
instrumental | burczeniem | burczeniami |
locative | burczeniu | burczeniach |
vocative | burczenie | burczenia |
Further reading
- burczenie in Polish dictionaries at PWN