buntușnic
Romanian
Etymology
Borrowed from Russian бунтовщик (buntovščik).
Noun
buntușnic m (plural buntușnici)
- (Moldavia) conspirator
Declension
Declension of buntușnic
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) buntușnic | buntușnicul | (niște) buntușnici | buntușnicii |
genitive/dative | (unui) buntușnic | buntușnicului | (unor) buntușnici | buntușnicilor |
vocative | buntușnicule | buntușnicilor |
References
- buntușnic in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN