buntowniczy
Polish
Etymology
From buntownik + -czy.
Pronunciation
- IPA(key): /bun.tɔvˈɲi.t͡ʂɨ/
Audio (file)
Adjective
buntowniczy (comparative bardziej buntowniczy, superlative najbardziej buntowniczy, adverb buntowniczo)
- rebellious
Declension
declension of buntowniczy
case | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
nominative, vocative | buntowniczy | buntownicze | buntownicza | buntowniczy | buntownicze | ||
genitive | buntowniczego | buntowniczej | buntowniczych | ||||
dative | buntowniczemu | buntowniczym | |||||
accusative | buntowniczego | buntowniczy | buntownicze | buntowniczą | buntowniczych | buntownicze | |
instrumental | buntowniczym | buntowniczymi | |||||
locative | buntowniczej | buntowniczych |
Derived terms
- (noun) buntowniczość
Related terms
- (verbs) buntować, zbuntować
- (nouns) bunt, buncik, buntownik, buntowniczka
Further reading
- buntowniczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- buntowniczy in Polish dictionaries at PWN