aanzitten
Dutch
Etymology
From aan + zitten.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌzɪtə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧zit‧ten
Verb
aanzitten
- (intransitive) to get ready to dine; to sit down at a table (to eat)
Inflection
| Inflection of aanzitten (strong class 5, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanzitten | |||
| past singular | zat aan | |||
| past participle | aangezeten | |||
| infinitive | aanzitten | |||
| gerund | aanzitten n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | zit aan | zat aan | aanzit | aanzat |
| 2nd person sing. (jij) | zit aan | zat aan | aanzit | aanzat |
| 2nd person sing. (u) | zit aan | zat aan | aanzit | aanzat |
| 2nd person sing. (gij) | zit aan | zat aan | aanzit | aanzat |
| 3rd person singular | zit aan | zat aan | aanzit | aanzat |
| plural | zitten aan | zaten aan | aanzitten | aanzaten |
| subjunctive sing.1 | zitte aan | zate aan | aanzitte | aanzate |
| subjunctive plur.1 | zitten aan | zaten aan | aanzitten | aanzaten |
| imperative sing. | zit aan | |||
| imperative plur.1 | zit aan | |||
| participles | aanzittend | aangezeten | ||
| 1) Archaic. | ||||
Anagrams
- zitten aan