buair
Irish
Etymology 1
From Old Irish búaidrid (“disturbs, troubles, harasses, confuses”, verb), from búaidre f (“confusion, distraction, disturbance”).
Verb
buair (present analytic buaireann, future analytic buairfidh, verbal noun buaireamh, past participle buartha)
- (transitive, intransitive) grieve; vex, perturb
Conjugation
First Conjugation (A)
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | buairim | buaireann tú; buairir† | buaireann sé, sí | buairimid | buaireann sibh | buaireann siad; buairid† | a bhuaireann; a bhuaireas / a mbuaireann*; a mbuaireas* | buairtear |
past | bhuair mé; bhuaireas | bhuair tú; bhuairis | bhuair sé, sí | bhuaireamar; bhuair muid | bhuair sibh; bhuaireabhair | bhuair siad; bhuaireadar | a bhuair / ar bhuair* | buaireadh | |
past habitual | bhuairinn / mbuairinn‡‡ | bhuairteá / mbuairteᇇ | bhuaireadh sé, sí / mbuaireadh sé, s퇇 | bhuairimis; bhuaireadh muid / mbuairimis‡‡; mbuaireadh muid‡‡ | bhuaireadh sibh / mbuaireadh sibh‡‡ | bhuairidís; bhuaireadh siad / mbuairidís‡‡; mbuaireadh siad‡‡ | a bhuaireadh / a mbuaireadh* | bhuairtí / mbuairt퇇 | |
future | buairfidh mé; buairfead | buairfidh tú; buairfir† | buairfidh sé, sí | buairfimid; buairfidh muid | buairfidh sibh | buairfidh siad; buairfid† | a bhuairfidh; a bhuairfeas / a mbuairfidh*; a mbuairfeas* | buairfear | |
conditional | bhuairfinn / mbuairfinn‡‡ | bhuairfeá / mbuairfeᇇ | bhuairfeadh sé, sí / mbuairfeadh sé, s퇇 | bhuairfimis; bhuairfeadh muid / mbuairfimis‡‡; mbuairfeadh muid‡‡ | bhuairfeadh sibh / mbuairfeadh sibh‡‡ | bhuairfidís; bhuairfeadh siad / mbuairfidís‡‡; mbuairfeadh siad‡‡ | a bhuairfeadh / a mbuairfeadh* | bhuairfí / mbuairf퇇 | |
subjunctive | present | go mbuaire mé; go mbuairead† | go mbuaire tú; go mbuairir† | go mbuaire sé, sí | go mbuairimid; go mbuaire muid | go mbuaire sibh | go mbuaire siad; go mbuairid† | — | go mbuairtear |
past | dá mbuairinn | dá mbuairteá | dá mbuaireadh sé, sí | dá mbuairimis; dá mbuaireadh muid | dá mbuaireadh sibh | dá mbuairidís; dá mbuaireadh siad | — | dá mbuairtí | |
imperative | buairim | buair | buaireadh sé, sí | buairimis | buairigí; buairidh† | buairidís | — | buairtear | |
verbal noun | buaireamh | ||||||||
past participle | buartha |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis
Alternative forms
- buadhair, buaidhir (superseded)
Related terms
- buairt
Noun
buair m
- genitive singular of buar
Mutation
Irish mutation | ||
---|---|---|
Radical | Lenition | Eclipsis |
buair | bhuair | mbuair |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
References
- Ó Dónaill, Niall (1977), “buair”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
- G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “búaidrid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
Scottish Gaelic
Etymology
From Old Irish búaidrid (“disturbs, troubles, harasses, confuses”, verb), from búaidre f (“confusion, distraction, disturbance”).
Verb
buair (past bhuair, future buairidh, verbal noun buaireadh, past participle buairte)
- disturb, trouble, upset
- tempt
Synonyms
- (disturb): cuir dragh air
Derived terms
- buaireadair m (“troublemaker”)
References
- Edward Dwelly (1911), “buair”, in Faclair Gàidhlig gu Beurla le Dealbhan [The Illustrated Gaelic–English Dictionary], 10th edition, Edinburgh: Birlinn Limited, →ISBN
- G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “búaidrid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language