aanzanden

aanzanden

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ zanden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌzɑn.də(n)/
• Hyphenation: aan‧zan‧den

Verb

aanzanden

1. (intransitive) to acquire sand (especially through washed-up deposits)

   De oude haven was aangezand en onbruikbaar geworden.

   The old harbour had been clogged with sand and had become unusable.

2. (transitive) to supply with sand

Inflection

Inflection of aanzanden (weak, separable)
infinitive	aanzanden
past singular	zandde aan
past participle	aangezand
infinitive	aanzanden
gerund	aanzanden n
verbal noun	—
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zand aan	zandde aan	aanzand	aanzandde
2nd person sing. (jij)	zandt aan	zandde aan	aanzandt	aanzandde
2nd person sing. (u)	zandt aan	zandde aan	aanzandt	aanzandde
2nd person sing. (gij)	zandt aan	zandde aan	aanzandt	aanzandde
3rd person singular	zandt aan	zandde aan	aanzandt	aanzandde
plural	zanden aan	zandden aan	aanzanden	aanzandden
subjunctive sing.1	zande aan	zandde aan	aanzande	aanzandde
subjunctive plur.1	zanden aan	zandden aan	aanzanden	aanzandden
imperative sing.	zand aan
imperative plur.1	zandt aan
participles	aanzandend	aangezand
1) Archaic.

Derived terms

• aanzanding