aanzaaien
Dutch
Etymology
Compound of aan + zaaien.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌzaː.jə(n)/
- Hyphenation: aan‧zaai‧en
Verb
aanzaaien
- (transitive) to sow on (a patch of soil)
Inflection
| Inflection of aanzaaien (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanzaaien | |||
| past singular | zaaide aan | |||
| past participle | aangezaaid | |||
| infinitive | aanzaaien | |||
| gerund | aanzaaien n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | zaai aan | zaaide aan | aanzaai | aanzaaide |
| 2nd person sing. (jij) | zaait aan | zaaide aan | aanzaait | aanzaaide |
| 2nd person sing. (u) | zaait aan | zaaide aan | aanzaait | aanzaaide |
| 2nd person sing. (gij) | zaait aan | zaaide aan | aanzaait | aanzaaide |
| 3rd person singular | zaait aan | zaaide aan | aanzaait | aanzaaide |
| plural | zaaien aan | zaaiden aan | aanzaaien | aanzaaiden |
| subjunctive sing.1 | zaaie aan | zaaide aan | aanzaaie | aanzaaide |
| subjunctive plur.1 | zaaien aan | zaaiden aan | aanzaaien | aanzaaiden |
| imperative sing. | zaai aan | |||
| imperative plur.1 | zaait aan | |||
| participles | aanzaaiend | aangezaaid | ||
| 1) Archaic. | ||||