aanwoekeren
Dutch
Etymology
Compound of aan + woekeren.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌʋu.kə.rə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧woe‧ke‧ren
Verb
aanwoekeren
- (intransitive, often derogatory) to increase abundantly to the point of overgrowth, to mushroom, to overgrow
Inflection
| Inflection of aanwoekeren (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanwoekeren | |||
| past singular | woekerde aan | |||
| past participle | aangewoekerd | |||
| infinitive | aanwoekeren | |||
| gerund | aanwoekeren n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | woeker aan | woekerde aan | aanwoeker | aanwoekerde |
| 2nd person sing. (jij) | woekert aan | woekerde aan | aanwoekert | aanwoekerde |
| 2nd person sing. (u) | woekert aan | woekerde aan | aanwoekert | aanwoekerde |
| 2nd person sing. (gij) | woekert aan | woekerde aan | aanwoekert | aanwoekerde |
| 3rd person singular | woekert aan | woekerde aan | aanwoekert | aanwoekerde |
| plural | woekeren aan | woekerden aan | aanwoekeren | aanwoekerden |
| subjunctive sing.1 | woekere aan | woekerde aan | aanwoekere | aanwoekerde |
| subjunctive plur.1 | woekeren aan | woekerden aan | aanwoekeren | aanwoekerden |
| imperative sing. | woeker aan | |||
| imperative plur.1 | woekert aan | |||
| participles | aanwoekerend | aangewoekerd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aanwoekering