bruteggiare
Italian
Etymology
From bruto + -eggiare. First attested before 1694.
Verb
bruteggiàre (first-person singular present brutéggio, first-person singular past historic bruteggiài, past participle bruteggiàto, auxiliary avére) (obsolete, intransitive)
- to act like a brute, to act ferociously
Conjugation
Conjugation of bruteggiàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | bruteggiàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | bruteggiàndo | |||
present participle | bruteggiànte | past participle | bruteggiàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | brutéggio | brutéggi | brutéggia | bruteggiàmo | bruteggiàte | brutéggiano |
imperfect | bruteggiàvo | bruteggiàvi | bruteggiàva | bruteggiavàmo | bruteggiavàte | bruteggiàvano |
past historic | bruteggiài | bruteggiàsti | bruteggiò | bruteggiàmmo | bruteggiàste | bruteggiàrono |
future | bruteggerò | bruteggerài | bruteggerà | bruteggerémo | bruteggeréte | bruteggerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | bruteggerèi | bruteggerésti | bruteggerèbbe, bruteggerébbe | bruteggerémmo | bruteggeréste | bruteggerèbbero, bruteggerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | brutéggi | brutéggi | brutéggi | bruteggiàmo | bruteggiàte | brutéggino |
imperfect | bruteggiàssi | bruteggiàssi | bruteggiàsse | bruteggiàssimo | bruteggiàste | bruteggiàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
brutéggia | brutéggi | bruteggiàmo | bruteggiàte | brutéggino | ||
negative imperative | non bruteggiàre | non brutéggi | non bruteggiàmo | non bruteggiàte | non brutéggino |