brunchen
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbrʏnʃə(n)/
Audio (file)
Etymology 1
Borrowed from English brunch.
Verb
brunchen
- (intransitive) to (have) brunch, take a single meal serving as both (late) breakfast and (early) lunch
Inflection
Inflection of brunchen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | brunchen | |||
past singular | brunchte | |||
past participle | gebruncht | |||
infinitive | brunchen | |||
gerund | brunchen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | brunch | brunchte | ||
2nd person sing. (jij) | bruncht | brunchte | ||
2nd person sing. (u) | bruncht | brunchte | ||
2nd person sing. (gij) | bruncht | brunchte | ||
3rd person singular | bruncht | brunchte | ||
plural | brunchen | brunchten | ||
subjunctive sing.1 | brunche | brunchte | ||
subjunctive plur.1 | brunchen | brunchten | ||
imperative sing. | brunch | |||
imperative plur.1 | bruncht | |||
participles | brunchend | gebruncht | ||
1) Archaic. |
Etymology 2
See the etymology of the main entry.
Noun
brunchen
- Plural form of brunch