aanweven
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aenweven. Equivalent to aan + weven.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌʋeː.və(n)/
- Hyphenation: aan‧we‧ven
Verb
aanweven
- (transitive) to extend by weaving
- (transitive) to connect by weaving
Inflection
| Inflection of aanweven (weak with strong past participle, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanweven | |||
| past singular | weefde aan | |||
| past participle | aangeweven | |||
| infinitive | aanweven | |||
| gerund | aanweven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | weef aan | weefde aan | aanweef | aanweefde |
| 2nd person sing. (jij) | weeft aan | weefde aan | aanweeft | aanweefde |
| 2nd person sing. (u) | weeft aan | weefde aan | aanweeft | aanweefde |
| 2nd person sing. (gij) | weeft aan | weefde aan | aanweeft | aanweefde |
| 3rd person singular | weeft aan | weefde aan | aanweeft | aanweefde |
| plural | weven aan | weefden aan | aanweven | aanweefden |
| subjunctive sing.1 | weve aan | weefde aan | aanweve | aanweefde |
| subjunctive plur.1 | weven aan | weefden aan | aanweven | aanweefden |
| imperative sing. | weef aan | |||
| imperative plur.1 | weeft aan | |||
| participles | aanwevend | aangeweven | ||
| 1) Archaic. | ||||