aanwerven
Dutch
Etymology
Compound of aan + werven.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌʋɛr.vɪŋ/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧wer‧ven
Verb
aanwerven
- (transitive, originally nautical) to recruit, to hire
Inflection
| Inflection of aanwerven (strong class 3+7, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanwerven | ||||||||
| past singular | wierf aan | ||||||||
| past participle | aangeworven | ||||||||
| infinitive | aanwerven | ||||||||
| gerund | aanwerven n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | werf aan | wierf aan | aanwerf | aanwierf | |||||
| 2nd person sing. (jij) | werft aan | wierf aan | aanwerft | aanwierf | |||||
| 2nd person sing. (u) | werft aan | wierf aan | aanwerft | aanwierf | |||||
| 2nd person sing. (gij) | werft aan | wierft aan | aanwerft | aanwierft | |||||
| 3rd person singular | werft aan | wierf aan | aanwerft | aanwierf | |||||
| plural | werven aan | wierven aan | aanwerven | aanwierven | |||||
| subjunctive sing.1 | werve aan | wierve aan | aanwerve | aanwierve | |||||
| subjunctive plur.1 | werven aan | wierven aan | aanwerven | aanwierven | |||||
| imperative sing. | werf aan | ||||||||
| imperative plur.1 | werft aan | ||||||||
| participles | aanwervend | aangeworven | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Derived terms
- aanwerving