brukać

Polish

Inherited from Proto-Slavic *brukati.

brukać impf (perfective zbrukać)

(transitive) to soil (to stain or mar, as with infamy or disgrace; to tarnish; to sully)
Synonyms: hańbić, kalać, plamić
(transitive, dated) to dirty (to make dirty)
Synonyms: babrać, brudzić, morusać, paprać, tytłać, walać
(reflexive) to soil oneself
(reflexive, dated) to dirty oneself

Conjugation of brukać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		brukać
present tense	1^st	brukam			brukamy
	2^nd	brukasz			brukacie
	3^rd	bruka			brukają
	impersonal	bruka się
past tense	1^st	brukałem	brukałam		brukaliśmy	brukałyśmy
	2^nd	brukałeś	brukałaś		brukaliście	brukałyście
	3^rd	brukał	brukała	brukało	brukali	brukały
	impersonal	brukano
future tense	1^st	będę brukał, będę brukać	będę brukała, będę brukać		będziemy brukali, będziemy brukać	będziemy brukały, będziemy brukać
	2^nd	będziesz brukał, będziesz brukać	będziesz brukała, będziesz brukać		będziecie brukali, będziecie brukać	będziecie brukały, będziecie brukać
	3^rd	będzie brukał, będzie brukać	będzie brukała, będzie brukać	będzie brukało, będzie brukać	będą brukali, będą brukać	będą brukały, będą brukać
	impersonal	będzie brukać się
conditional	1^st	brukałbym	brukałabym		brukalibyśmy	brukałybyśmy
	2^nd	brukałbyś	brukałabyś		brukalibyście	brukałybyście
	3^rd	brukałby	brukałaby	brukałoby	brukaliby	brukałyby
	impersonal	brukano by
imperative	1^st	niech brukam			brukajmy
	2^nd	brukaj			brukajcie
	3^rd	niech bruka			niech brukają
active adjectival participle		brukający	brukająca	brukające	brukający	brukające
passive adjectival participle		brukany	brukana	brukane	brukani	brukane
contemporary adverbial participle		brukając
verbal noun		brukanie