bruikleen
Dutch
Etymology
From bruiken (“to use”) + leen (“loan”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbrœy̯k.leːn/
- Hyphenation: bruik‧leen
Noun
bruikleen n (plural bruiklenen, diminutive bruikleentje n)
- temporary loan of an object, in order for it to be used; commodate
Derived terms
- bruiklener
- bruiklening