brugga
Icelandic
Etymology
From Old Norse brugga, from Proto-Germanic *brewwaną.
Pronunciation
- Rhymes: -ʏkːa
Verb
brugga (weak verb, third-person singular past indicative bruggaði, supine bruggað)
- to brew
- to scheme, to plot
Conjugation
brugga — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að brugga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | bruggað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | bruggandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég brugga | við bruggum | present (nútíð) | ég bruggi | við bruggum |
| þú bruggar | þið bruggið | þú bruggir | þið bruggið | ||
| hann, hún, það bruggar | þeir, þær, þau brugga | hann, hún, það bruggi | þeir, þær, þau bruggi | ||
| past (þátíð) | ég bruggaði | við brugguðum | past (þátíð) | ég bruggaði | við brugguðum |
| þú bruggaðir | þið brugguðuð | þú bruggaðir | þið brugguðuð | ||
| hann, hún, það bruggaði | þeir, þær, þau brugguðu | hann, hún, það bruggaði | þeir, þær, þau brugguðu | ||
| imperative (boðháttur) | brugga (þú) | bruggið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| bruggaðu | bruggiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
bruggast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að bruggast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | bruggast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | bruggandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég bruggast | við bruggumst | present (nútíð) | ég bruggist | við bruggumst |
| þú bruggast | þið bruggist | þú bruggist | þið bruggist | ||
| hann, hún, það bruggast | þeir, þær, þau bruggast | hann, hún, það bruggist | þeir, þær, þau bruggist | ||
| past (þátíð) | ég bruggaðist | við brugguðumst | past (þátíð) | ég bruggaðist | við brugguðumst |
| þú bruggaðist | þið brugguðust | þú bruggaðist | þið brugguðust | ||
| hann, hún, það bruggaðist | þeir, þær, þau brugguðust | hann, hún, það bruggaðist | þeir, þær, þau brugguðust | ||
| imperative (boðháttur) | bruggast (þú) | bruggist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| bruggastu | bruggisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
bruggaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | bruggaður | brugguð | bruggað | bruggaðir | bruggaðar | brugguð | |
| accusative (þolfall) | bruggaðan | bruggaða | bruggað | bruggaða | bruggaðar | brugguð | |
| dative (þágufall) | brugguðum | bruggaðri | brugguðu | brugguðum | brugguðum | brugguðum | |
| genitive (eignarfall) | bruggaðs | bruggaðrar | bruggaðs | bruggaðra | bruggaðra | bruggaðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | bruggaði | bruggaða | bruggaða | brugguðu | brugguðu | brugguðu | |
| accusative (þolfall) | bruggaða | brugguðu | bruggaða | brugguðu | brugguðu | brugguðu | |
| dative (þágufall) | bruggaða | brugguðu | bruggaða | brugguðu | brugguðu | brugguðu | |
| genitive (eignarfall) | bruggaða | brugguðu | bruggaða | brugguðu | brugguðu | brugguðu | |
Related terms
- brugg
- bruggari
- brugghús
- bruggun
Northern Sami
Etymology
Borrowed from Norwegian brygge.
Pronunciation
- (Kautokeino) IPA(key): /ˈpruɡːɡa/
Noun
brugga
- wharf, quay
Inflection
| Even a-stem, gg-kk gradation | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | brugga | |||||||||||||||||||||
| Genitive | brukka | |||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||
| Nominative | brugga | brukkat | ||||||||||||||||||||
| Accusative | brukka | brukkaid | ||||||||||||||||||||
| Genitive | brukka | brukkaid | ||||||||||||||||||||
| Illative | bruggii | brukkaide | ||||||||||||||||||||
| Locative | brukkas | brukkain | ||||||||||||||||||||
| Comitative | brukkain | brukkaiguin | ||||||||||||||||||||
| Essive | bruggan | |||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Further reading
- Koponen, Eino; Ruppel, Klaas; Aapala, Kirsti, editors (2002–2008) Álgu database: Etymological database of the Saami languages, Helsinki: Research Institute for the Languages of Finland
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *bruggju.
Noun
brugga f
- bridge
Descendants
- Middle Dutch: brugge
- Dutch: brug, Brugge
- Afrikaans: brug
- → Papiamentu: brùg
- Limburgish: brögk
- Dutch: brug, Brugge
Further reading
- “brugga”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *brewwaną.
Verb
brugga
- to brew
Descendants
- Icelandic: brugga
- Norwegian Nynorsk: brugga