accuso
See also: accusò
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /akˈku.zo/
- Rhymes: -uzo
- Hyphenation: ac‧cù‧so
Verb
accuso
- first-person singular present indicative of accusare
Latin
Alternative forms
- accūssō
Etymology
From ad- (“to, towards, at”) + causa (“cause, reason, account, lawsuit”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /akˈkuː.soː/, [äkˈkuːs̠oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /akˈku.so/, [äkˈkuːs̬o]
Verb
accūsō (present infinitive accūsāre, perfect active accūsāvī, supine accūsātum); first conjugation
- I blame, reproach, make a complaint against, find fault with.
- Synonyms: obiūrgō, castīgō, damnō, obloquor, acclāmō, inclāmō, incūsō, crīminor, obiectō, corripiō, pulsō, increpō, arguō, reprehendō, perstringō
- (law) I indict, accuse, arraign, charge with a crime.
- Synonyms: incūsō, īnsimulō, condemnō, reprehendō, damnō
Conjugation
Conjugation of accūsō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | accūsō | accūsās | accūsat | accūsāmus | accūsātis | accūsant |
imperfect | accūsābam | accūsābās | accūsābat | accūsābāmus | accūsābātis | accūsābant | |
future | accūsābō | accūsābis | accūsābit | accūsābimus | accūsābitis | accūsābunt | |
perfect | accūsāvī | accūsāvistī, accūsāstī1 | accūsāvit, accūsāt1 | accūsāvimus, accūsāmus1 | accūsāvistis, accūsāstis1 | accūsāvērunt, accūsāvēre, accūsārunt1 | |
pluperfect | accūsāveram, accūsāram1 | accūsāverās, accūsārās1 | accūsāverat, accūsārat1 | accūsāverāmus, accūsārāmus1 | accūsāverātis, accūsārātis1 | accūsāverant, accūsārant1 | |
future perfect | accūsāverō, accūsārō1 | accūsāveris, accūsāris1 | accūsāverit, accūsārit1 | accūsāverimus, accūsārimus1 | accūsāveritis, accūsāritis1 | accūsāverint, accūsārint1 | |
passive | present | accūsor | accūsāris, accūsāre | accūsātur | accūsāmur | accūsāminī | accūsantur |
imperfect | accūsābar | accūsābāris, accūsābāre | accūsābātur | accūsābāmur | accūsābāminī | accūsābantur | |
future | accūsābor | accūsāberis, accūsābere | accūsābitur | accūsābimur | accūsābiminī | accūsābuntur | |
perfect | accūsātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | accūsātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | accūsātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | accūsem | accūsēs | accūset | accūsēmus | accūsētis | accūsent |
imperfect | accūsārem | accūsārēs | accūsāret | accūsārēmus | accūsārētis | accūsārent | |
perfect | accūsāverim, accūsārim1 | accūsāverīs, accūsārīs1 | accūsāverit, accūsārit1 | accūsāverīmus, accūsārīmus1 | accūsāverītis, accūsārītis1 | accūsāverint, accūsārint1 | |
pluperfect | accūsāvissem, accūsāssem1 | accūsāvissēs, accūsāssēs1 | accūsāvisset, accūsāsset1 | accūsāvissēmus, accūsāssēmus1 | accūsāvissētis, accūsāssētis1 | accūsāvissent, accūsāssent1 | |
passive | present | accūser | accūsēris, accūsēre | accūsētur | accūsēmur | accūsēminī | accūsentur |
imperfect | accūsārer | accūsārēris, accūsārēre | accūsārētur | accūsārēmur | accūsārēminī | accūsārentur | |
perfect | accūsātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | accūsātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | accūsā | — | — | accūsāte | — |
future | — | accūsātō | accūsātō | — | accūsātōte | accūsantō | |
passive | present | — | accūsāre | — | — | accūsāminī | — |
future | — | accūsātor | accūsātor | — | — | accūsantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | accūsāre | accūsāvisse, accūsāsse1 | accūsātūrum esse | accūsārī | accūsātum esse | accūsātum īrī | |
participles | accūsāns | — | accūsātūrus | — | accūsātus | accūsandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
accūsandī | accūsandō | accūsandum | accūsandō | accūsātum | accūsātū |
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
Derived terms
- accūsābilis
- accūsātiō
- accūsātīvus
- accūsātor
- accūsitō
Related terms
- accūsātōriē
- accūsātōrius
- accūsātrīx
Descendants
- Catalan: acusar
- English: accuse
- Esperanto: akuzi
- French: accuser
- Ido: akuzar
- Italian: accusare
- Portuguese: acusar
- Romanian: acuza
- Sicilian: accusari
- Spanish: acusar
References
- “accuso”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “accuso”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- accuso in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to charge some one with a capital offence: accusare aliquem rei capitalis (rerum capitalium)
- to accuse some one of malversation, embezzlement of public money: accusare aliquem peculatus, pecuniae publicae
- to accuse a person of forging the archives: accusare aliquem falsarum tabularum
- to charge a person with treason (hostile conduct against the state generally): accusare aliquem perduellionis
- to accuse a person of high treason (more specific than the preceding): accusare aliquem maiestatis
- to accuse some one of illegal canvassing: accusare aliquem ambitus, de ambitu
- to accuse a person of violence, poisoning: accusare aliquem de vi, de veneficiis
- to accuse a person of assassination: accusare aliquem inter sicarios (Rosc. Am. 32. 90)
- to charge some one with a capital offence: accusare aliquem rei capitalis (rerum capitalium)
Portuguese
Verb
accuso
- first-person singular present indicative of accusar