broczyć

broczyć

Polish

Etymology

Possibly from dialectal Ukrainian брочити (bročyty, “to dye red”), from Proto-Slavic *broťiti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbrɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: bro‧czyć

Verb

broczyć impf (perfective zbroczyć)

1. (intransitive, of blood) to flow out

   Synonyms: ciec, wypływać

Conjugation

Conjugation of broczyć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		broczyć
present tense	1st	broczę			broczymy
	2nd	broczysz			broczycie
	3rd	broczy			broczą
	impersonal	broczy się
past tense	1st	broczyłem	broczyłam		broczyliśmy	broczyłyśmy
	2nd	broczyłeś	broczyłaś		broczyliście	broczyłyście
	3rd	broczył	broczyła	broczyło	broczyli	broczyły
	impersonal	broczono
future tense	1st	będę broczył, będę broczyć	będę broczyła, będę broczyć		będziemy broczyli, będziemy broczyć	będziemy broczyły, będziemy broczyć
	2nd	będziesz broczył, będziesz broczyć	będziesz broczyła, będziesz broczyć		będziecie broczyli, będziecie broczyć	będziecie broczyły, będziecie broczyć
	3rd	będzie broczył, będzie broczyć	będzie broczyła, będzie broczyć	będzie broczyło, będzie broczyć	będą broczyli, będą broczyć	będą broczyły, będą broczyć
	impersonal	będzie broczyć się
conditional	1st	broczyłbym	broczyłabym		broczylibyśmy	broczyłybyśmy
	2nd	broczyłbyś	broczyłabyś		broczylibyście	broczyłybyście
	3rd	broczyłby	broczyłaby	broczyłoby	broczyliby	broczyłyby
	impersonal	broczono by
imperative	1st	niech broczę			broczmy
	2nd	brocz			broczcie
	3rd	niech broczy			niech broczą
active adjectival participle		broczący	brocząca	broczące	broczący	broczące
contemporary adverbial participle		brocząc
verbal noun		broczenie

Derived terms

noun

• wybroczyna

 

Related terms

noun

• brocz

 

Further reading

• broczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• broczyć in Polish dictionaries at PWN