aanvoegen
Dutch
Etymology
From aan + voegen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnvuɣə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧voe‧gen
Verb
aanvoegen
- (transitive) to join up
Inflection
| Inflection of aanvoegen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanvoegen | |||
| past singular | voegde aan | |||
| past participle | aangevoegd | |||
| infinitive | aanvoegen | |||
| gerund | aanvoegen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | voeg aan | voegde aan | aanvoeg | aanvoegde |
| 2nd person sing. (jij) | voegt aan | voegde aan | aanvoegt | aanvoegde |
| 2nd person sing. (u) | voegt aan | voegde aan | aanvoegt | aanvoegde |
| 2nd person sing. (gij) | voegt aan | voegde aan | aanvoegt | aanvoegde |
| 3rd person singular | voegt aan | voegde aan | aanvoegt | aanvoegde |
| plural | voegen aan | voegden aan | aanvoegen | aanvoegden |
| subjunctive sing.1 | voege aan | voegde aan | aanvoege | aanvoegde |
| subjunctive plur.1 | voegen aan | voegden aan | aanvoegen | aanvoegden |
| imperative sing. | voeg aan | |||
| imperative plur.1 | voegt aan | |||
| participles | aanvoegend | aangevoegd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aanvoegend
Anagrams
- voegen aan