aanvliegen
Dutch
Etymology
Compound of aan + vliegen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌvli.ɣə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧vlie‧gen
Verb
aanvliegen
- (intransitive) to fly near, to arrive or approach by flying
- (transitive) to start a conversation in person with, to accost
Inflection
| Inflection of aanvliegen (strong class 2, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanvliegen | ||||||||
| past singular | vloog aan | ||||||||
| past participle | aangevlogen | ||||||||
| infinitive | aanvliegen | ||||||||
| gerund | aanvliegen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | vlieg aan | vloog aan | aanvlieg | aanvloog | |||||
| 2nd person sing. (jij) | vliegt aan | vloog aan | aanvliegt | aanvloog | |||||
| 2nd person sing. (u) | vliegt aan | vloog aan | aanvliegt | aanvloog | |||||
| 2nd person sing. (gij) | vliegt aan | vloogt aan | aanvliegt | aanvloogt | |||||
| 3rd person singular | vliegt aan | vloog aan | aanvliegt | aanvloog | |||||
| plural | vliegen aan | vlogen aan | aanvliegen | aanvlogen | |||||
| subjunctive sing.1 | vliege aan | vloge aan | aanvliege | aanvloge | |||||
| subjunctive plur.1 | vliegen aan | vlogen aan | aanvliegen | aanvlogen | |||||
| imperative sing. | vlieg aan | ||||||||
| imperative plur.1 | vliegt aan | ||||||||
| participles | aanvliegend | aangevlogen | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||