aanvechten
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aenvechten. Equivalent to aan + vechten.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌvɛxtə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧vech‧ten
Verb
aanvechten
- (transitive) to contest, to dispute
- (transitive, dated) to oppose, to take on
- (transitive, archaic) to tempt
Inflection
| Inflection of aanvechten (strong class 3, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanvechten | |||
| past singular | vocht aan | |||
| past participle | aangevochten | |||
| infinitive | aanvechten | |||
| gerund | aanvechten n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vecht aan | vocht aan | aanvecht | aanvocht |
| 2nd person sing. (jij) | vecht aan | vocht aan | aanvecht | aanvocht |
| 2nd person sing. (u) | vecht aan | vocht aan | aanvecht | aanvocht |
| 2nd person sing. (gij) | vecht aan | vocht aan | aanvecht | aanvocht |
| 3rd person singular | vecht aan | vocht aan | aanvecht | aanvocht |
| plural | vechten aan | vochten aan | aanvechten | aanvochten |
| subjunctive sing.1 | vechte aan | vochte aan | aanvechte | aanvochte |
| subjunctive plur.1 | vechten aan | vochten aan | aanvechten | aanvochten |
| imperative sing. | vecht aan | |||
| imperative plur.1 | vecht aan | |||
| participles | aanvechtend | aangevochten | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aanvechter
- aanvechting
Descendants
- Afrikaans: aanveg
Anagrams
- vechten aan