brevio
See also: breviò
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbrɛ.vjo/
- Rhymes: -ɛvjo
- Hyphenation: brè‧vio
Etymology 1
Borrowed from New Latin brevium, derived from Classical Latin brevis (“short”), due to its short half-life.
Noun
brevio m (uncountable)
- (nuclear physics) brevium
Further reading
- brevio in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
brevio
- first-person singular present indicative of breviare
Anagrams
- bivero, ribevo
Latin
Etymology
From brevis (“short; brief”) + -ō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈbre.u̯i.oː/, [ˈbreu̯ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈbre.vi.o/, [ˈbrɛːvio]
Verb
breviō (present infinitive breviāre, perfect active breviāvī, supine breviātum); first conjugation
- I shorten, abbreviate, abridge (especially speech or writing).
Conjugation
Conjugation of breviō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | breviō | breviās | breviat | breviāmus | breviātis | breviant |
imperfect | breviābam | breviābās | breviābat | breviābāmus | breviābātis | breviābant | |
future | breviābō | breviābis | breviābit | breviābimus | breviābitis | breviābunt | |
perfect | breviāvī | breviāvistī | breviāvit | breviāvimus | breviāvistis | breviāvērunt, breviāvēre | |
pluperfect | breviāveram | breviāverās | breviāverat | breviāverāmus | breviāverātis | breviāverant | |
future perfect | breviāverō | breviāveris | breviāverit | breviāverimus | breviāveritis | breviāverint | |
passive | present | brevior | breviāris, breviāre | breviātur | breviāmur | breviāminī | breviantur |
imperfect | breviābar | breviābāris, breviābāre | breviābātur | breviābāmur | breviābāminī | breviābantur | |
future | breviābor | breviāberis, breviābere | breviābitur | breviābimur | breviābiminī | breviābuntur | |
perfect | breviātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | breviātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | breviātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | breviem | breviēs | breviet | breviēmus | breviētis | brevient |
imperfect | breviārem | breviārēs | breviāret | breviārēmus | breviārētis | breviārent | |
perfect | breviāverim | breviāverīs | breviāverit | breviāverīmus | breviāverītis | breviāverint | |
pluperfect | breviāvissem | breviāvissēs | breviāvisset | breviāvissēmus | breviāvissētis | breviāvissent | |
passive | present | brevier | breviēris, breviēre | breviētur | breviēmur | breviēminī | brevientur |
imperfect | breviārer | breviārēris, breviārēre | breviārētur | breviārēmur | breviārēminī | breviārentur | |
perfect | breviātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | breviātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | breviā | — | — | breviāte | — |
future | — | breviātō | breviātō | — | breviātōte | breviantō | |
passive | present | — | breviāre | — | — | breviāminī | — |
future | — | breviātor | breviātor | — | — | breviantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | breviāre | breviāvisse | breviātūrum esse | breviārī | breviātum esse | breviātum īrī | |
participles | breviāns | — | breviātūrus | — | breviātus | breviandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
breviandī | breviandō | breviandum | breviandō | breviātum | breviātū |
Derived terms
- abbreviō
- breviārius
- breviātiō
- breviātor
References
- “brevio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- brevio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette