aantillen
Dutch
Etymology
Compound of aan + tillen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌtɪ.lə(n)/
- Hyphenation: aan‧til‧len
Verb
aantillen
- (rare, transitive) to lift and bring closer
Inflection
| Inflection of aantillen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aantillen | |||
| past singular | tilde aan | |||
| past participle | aangetild | |||
| infinitive | aantillen | |||
| gerund | aantillen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | til aan | tilde aan | aantil | aantilde |
| 2nd person sing. (jij) | tilt aan | tilde aan | aantilt | aantilde |
| 2nd person sing. (u) | tilt aan | tilde aan | aantilt | aantilde |
| 2nd person sing. (gij) | tilt aan | tilde aan | aantilt | aantilde |
| 3rd person singular | tilt aan | tilde aan | aantilt | aantilde |
| plural | tillen aan | tilden aan | aantillen | aantilden |
| subjunctive sing.1 | tille aan | tilde aan | aantille | aantilde |
| subjunctive plur.1 | tillen aan | tilden aan | aantillen | aantilden |
| imperative sing. | til aan | |||
| imperative plur.1 | tilt aan | |||
| participles | aantillend | aangetild | ||
| 1) Archaic. | ||||