brancicare
Italian
Verb
brancicare
- (transitive) To paw
- (intransitive) To fumble
Conjugation
Conjugation of brancicare
infinitive | brancicare | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avere | gerund | brancicando | |||
present participle | brancicante | past participle | brancicato | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | brancico | brancichi | brancica | brancichiamo | brancicate | brancicano |
imperfect | brancicavo | brancicavi | brancicava | brancicavamo | brancicavate | brancicavano |
past historic | brancicai | brancicasti | brancicò | brancicammo | brancicaste | brancicarono |
future | brancicherò | brancicherai | brancicherà | brancicheremo | brancicherete | brancicheranno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | brancicherei | brancicheresti | brancicherebbe | brancicheremmo | brancichereste | brancicherebbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | brancichi | brancichi | brancichi | brancichiamo | brancichiate | brancichino |
imperfect | brancicassi | brancicassi | brancicasse | brancicassimo | brancicaste | brancicassero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
brancica, non brancicare | brancichi | brancichiamo | brancicate | brancichino |