boyayıcı

boyayıcı

Turkish

Etymology

From Proto-Turkic *bodogučɨ, derived from Proto-Turkic *bodogu, abstract noun of *bodo- (“to paint, dye”). Compare also boyacı (“painter, dyer”).

Noun

boyayıcı (definite accusative boyayıcıyı, plural boyayıcılar)

1. anyone or anything involved in purpose of painting, dying, staining; a painter, dyer, stainer

Declension

Inflection
Nominative	boyayıcı
Definite accusative	boyayıcıyı
	Singular	Plural
Nominative	boyayıcı	boyayıcılar
Definite accusative	boyayıcıyı	boyayıcıları
Dative	boyayıcıya	boyayıcılara
Locative	boyayıcıda	boyayıcılarda
Ablative	boyayıcıdan	boyayıcılardan
Genitive	boyayıcının	boyayıcıların
Possessive forms Singular Plural 1st singular boyayıcım boyayıcılarım 2nd singular boyayıcın boyayıcıların 3rd singular boyayıcısı boyayıcıları 1st plural boyayıcımız boyayıcılarımız 2nd plural boyayıcınız boyayıcılarınız 3rd plural boyayıcıları boyayıcıları
Predicative forms Singular Plural 1st singular boyayıcıyım boyayıcılarım 2nd singular boyayıcısın boyayıcılarsın 3rd singular boyayıcı boyayıcıdır boyayıcılar boyayıcılardır 1st plural boyayıcıyız boyayıcılarız 2nd plural boyayıcısınız boyayıcılarsınız 3rd plural boyayıcılar boyayıcılardır

Adjective

boyayıcı (comparative daha boyayıcı, superlative en boyayıcı)

1. showing the characteristics of painting, dying or staining

Related terms

• boyamak