bovilis
Latin
Etymology
From bōs (“cow, bull, ox”) + -ilis (-ile).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈbo.wi.lis/, [ˈbɔ.wɪ.lɪs]
Adjective
bovilis (neuter bovile); third-declension two-termination adjective
- of or pertaining to cattle, cows, oxen or bulls
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | bovilis | bovile | bovilēs | bovilia | |
Genitive | bovilis | bovilium | |||
Dative | bovilī | bovilibus | |||
Accusative | bovilem | bovile | bovilēs bovilīs | bovilia | |
Ablative | bovilī | bovilibus | |||
Vocative | bovilis | bovile | bovilēs | bovilia |
Synonyms
- būbulīnus
- būbulus
- bovīnus
- bovārius
- bovillus
Related terms
- boārius
- bōs
- bovātim
- bovicīdium
- bovilla
- bovillus
- bovīnus
- būbalus
- būbīle
- Būbōna
- bubsequa
- būbula
- bubulcārius
- bubulcitō
- bubulcus
- būbulīnus
- būbulus
References
- bovilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette