aanslijken
Dutch
Etymology
Compound of aan + slijk.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌslɛi̯.kə(n)/
- Hyphenation: aan‧slij‧ken
Verb
aanslijken
- (dated, intransitive) to be expanded or replenished by mud deposits; to form from mud deposits
- (dated, intransitive) to be clogged by mud deposits
Inflection
| Inflection of aanslijken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanslijken | |||
| past singular | slijkte aan | |||
| past participle | aangeslijkt | |||
| infinitive | aanslijken | |||
| gerund | aanslijken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | slijk aan | slijkte aan | aanslijk | aanslijkte |
| 2nd person sing. (jij) | slijkt aan | slijkte aan | aanslijkt | aanslijkte |
| 2nd person sing. (u) | slijkt aan | slijkte aan | aanslijkt | aanslijkte |
| 2nd person sing. (gij) | slijkt aan | slijkte aan | aanslijkt | aanslijkte |
| 3rd person singular | slijkt aan | slijkte aan | aanslijkt | aanslijkte |
| plural | slijken aan | slijkten aan | aanslijken | aanslijkten |
| subjunctive sing.1 | slijke aan | slijkte aan | aanslijke | aanslijkte |
| subjunctive plur.1 | slijken aan | slijkten aan | aanslijken | aanslijkten |
| imperative sing. | slijk aan | |||
| imperative plur.1 | slijkt aan | |||
| participles | aanslijkend | aangeslijkt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aanslijking