aanschudden
Dutch
Etymology
Compound of aan + schudden.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌsxʏ.də(n)/
- Hyphenation: aan‧schud‧den
Verb
aanschudden
- (transitive, rare) to shake (gently) in order to provoke a reaction (e.g. to wake someone)
- (transitive, rare) to shake to make it or its contents fit better or more compact
Inflection
| Inflection of aanschudden (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanschudden | |||
| past singular | schudde aan | |||
| past participle | aangeschud | |||
| infinitive | aanschudden | |||
| gerund | aanschudden n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | schud aan | schudde aan | aanschud | aanschudde |
| 2nd person sing. (jij) | schudt aan | schudde aan | aanschudt | aanschudde |
| 2nd person sing. (u) | schudt aan | schudde aan | aanschudt | aanschudde |
| 2nd person sing. (gij) | schudt aan | schudde aan | aanschudt | aanschudde |
| 3rd person singular | schudt aan | schudde aan | aanschudt | aanschudde |
| plural | schudden aan | schudden aan | aanschudden | aanschudden |
| subjunctive sing.1 | schudde aan | schudde aan | aanschudde | aanschudde |
| subjunctive plur.1 | schudden aan | schudden aan | aanschudden | aanschudden |
| imperative sing. | schud aan | |||
| imperative plur.1 | schudt aan | |||
| participles | aanschuddend | aangeschud | ||
| 1) Archaic. | ||||